SCHNEIDER TAP 6 UNSER AVENTINUS VE WEISSBIER HİKAYESİ
Aventinus Schneider biralarının assolisti ve aynı zamanda Weizenbock stilinin öncüsü. Tam gövdesi, kompleks aromaları ve yoğun tadı ile neredeyse tüm damaklardan tam not alıyor. Bu birayı çok tutmasam da Weissbierlar ile ilgili birşeyler söylenekcekse Aventinus altında söylemek en doğrusu olur diye düşündüm. Schneider Weisse Tap 7 Unser Original tadım yazısında weissbier ve Schneider hakkında bir kaç detaydan bahsetmiştim. Bu sefer weissbierın Bavyera bölgesine girişini, Aventinus’un ve weizenbockun ortaya çıkış hikayesini sıkıcı bir dille anlatacağım.
14. yüzyılda Kuzey Almanya’da yer alan Einbeck bölgesinde üretilen buğday biraları Avrupa çapında popülerliğe sahipmiş. Üçte bir oranında buğday maltı içeren açık renkli, güçlü ve bol şerbetçi otlu biraları kahverengi arpa biralarına göre daha sağlıklı ve iştah açıcı olarak kabul edilirmiş. Adeta bira cenneti olan Einbeck bu dönemde 600 e yakın bira üreticisine ev sahipliği yapıyormuş.
Einbeck aynı zamanda şerbetçiotu yetiştiren ilk bölgelerden biri olarak biliniyor. Kullandıkları şerbetçiotları biralarına muhteşem bir kalite ve itibar kazandırmış. Üretim 11 Kasımda St. Martin Gününde başlar ve 1 Mayısa kadar devam eder, böylelikle soğuk hava sayesinde fermante ve depolama konusunda kafaları rahat edermiş. Einbeck biracılarının uzmanlığı daha sonraları bunu geliştirirek kendi weissbierlarını üretecek olan Bavyera soyluları tarafından gözden kaçmamış. Bavyera’da bira üreticileri Einbecklilerden farklı olarak esmer arpa biralarını(dunkel lager,dark lager) üretiyorlar ve henüz gelişme aşamasında olan alt fermantasyonun inceliklerine kafayı yoruyorlarmış. Fakat Einbeck’in weissbierlarına takmış durumda ve kendi weissbierlarını yapmakta kararlıymışlar.
Kafaya taktığını yapmaları ile bilinen soylu Bavyeralılar tarafından Güney Almanya’daki ilk weissbier üretimi 15. yüzyılda, kraliyet torpili ile Degenbergerler tarafından Schwarzach bira fabrikasında gerçekleşmiş. Fakat izleyen 250 yıl boyunce weissbier konusu çekişmelere sebep olmuş. 16. yüzyıl ortalarında Dük Wilhelm IV ve Dük Albrecht V arasında dağıtım ve vergilendirme konusunda anlaşmazlıklar oluşmuş. Daha sonraları düklerin çekişmeleri ve Degenberger mirasınin hiç bir varisi kalmaması ile birlikte weissbier üretimi yani Schwarzach tesisi düklerin himayesine, Bavyeralı Wittelsbach hanedanına geçmiş ve Maximilian I weissbier üretimini yasaklayarak tüm üretimi kendi tekeline almış. Schwarzach üretim fabrikasını Münih’e taşıyan Maximilian, arpa birası üretiminin devam ettiği tesisin yanına buğday birası üretimi için yeni bir tesis kurdurmuş.
(bugün Münih’in en turistik yerlerinden biri olan Hofbräuhaus)
Hanedan tarafından üretilen weissbier, halk tarafında çok popüler olmuş ve müthiş bir şekilde tüketiliyormuş, ta ki 18. yüzyıla gelene kadar. Munich’in dunkel lager birasının artan popüleritesi weissbierın egemenliğini yavaş yavaş sona erdirmeye başlamış. Karlılığı azalan weissbier fabrikalarını elden çıkarmaya niyet eden Maximilian III, 1802 de fabrıkayı satmış ve fabrika weissbier üretimini durdurarak popüleritesi çok daha yüksek olan dunkel lager üretimine geçmiş. 1855 te tekrar el değiştiren fabrikanın yeni sahibi Georg Schneider I, meydan okurcasına yasaklı weissbeer üretimine geri dönmüş ve dükleri kızdırmış olacak ki daha sonrasında tesisi boşaltması için tehdit almış. Neyse ki 1872 de King Ludwig II den özel izin alarak weissbier üretimini devam ettirmeyi başaran Schneider, üretimi yıllar içinde katlayarak arttırmış. Schneider yalnızca weissbierı yok olmaktan kurtarmamış aynı zamanda weissbierın tekrar popüler olmasını sağlayarak satışları devamlı yükseltmeyi başarmış.
Georg I ve oğlu Georg II 1890’da ölümlerine kadar üretimi devam ettirmişler. Daha sonra işletmenin başına geçen Georg III 35 yaşında hayata gözlerini yumarak 1905 yılında yerini eşi Matilda’ya bırakmış. Mathilda 1907 de Bavyeralılara esmer Munich maltları, buğday maltları ve weissbier mayası ile kombine edilmiş doppelbock sertliğinde yeni bir stil birayı tanıtmış: Aventinus Weizenbock. Normal weissbierlara göre daha yüksek malt ve alkol oranına sahip Weizenbock stilindeki Aventinus ile birlikte weissbier daha önce hiç olmadığı kadar popülerliğe kavuşmuş.
Tadım Notları:
Üretici: Brauerei Rittmayer Tür: Weizenbock Alkol: 8.2 % |
80/100 |
Görünüş: | Koyu amber renginde, 2. fotografta ışığı arkaya aldığım için renk daha belirgin gözüküyor. Köpüğü kontrol altına almak zor, bardaklara sığmıyor. |
Koku: | Muz, muz, muz her yerde muzdan bahsediliyor fakat çok daha önde pekmez, kuru üzüm, şeftali, kuru erik, kırmızı, mor meyveler artık hangisine niyet ederseniz o aromaları alıyorsunuz. Bardağın bitimine yakın biranın ısınmasıyla aromalar daha da güçleniyor ve malt aromaları da ortaya çıkıyor. |
Tat/ Damak: |
Kesinlikle full-body sınıfında, neredeyse kayısı suyu kıvamında. Damakta yumuşak ve kremamsı bir dokuda. Bira ağzınıza girdiğinde tatlar aromalar kadar kompleks değil fakat çok güçlü. Karamel, kuru üzüm, baharat tadları ile birlikte biraz alkol kaynaklı ekşilik mevcut. |
Bitiş: | After-taste biradan keyif almamı sağlayan en önemli kısımlardan biri. Uzun bir bitiş tabi ki sevindiriyor ve bu birada fazlasıyla mevcut. Fakat kaba alkol tadı çok iyi gizlense de yüksek alkollü biraların bitişlerinde alkolden kaynaklandığını düşündüğüm ekşi tat kaçınılmaz oluyor. Malt, şerbetçi otu ve maya üçlüsü ile bu denli kompleks tadların yaratılmasına folklorik olarak saygım sonsuz olsa da bu kadar tatlı ve yüksek alkollü biralar yaz olsun kış olsun benim için yorucu oluyor. |